Ես կարդացել եմ «Երկարագուլպա Պիպին»։ Գրքի հեղինակն է Աստրիդ Լինդգրենը։ Գիրքը Պիպիի մասին է։ Նրա մայրը մահացել էր շատ շուտ, իսկ հայրը նավապետ էր։ Պիպին ապրում է տանը իր կենդանիների հետ։ Նա ուներ ընկերներ, որոնց շատ էր սիրում։ Նրա ընկերներն էին Անիկան և Թոմին։
Գրքի իմ սիրելի հատվածը այն մասն է, երբ Պիպին ծանոթացավ Թոմիի և Անիկայի հետ։ Նրանք Պիպիին հանդիպեցին դպչոց գնալու ճանապարհին։
Իմ համար ամեատխուր հատվածն է, որ Պիպիի մայրիկը մահացել էր։ Նա ամեն անգամ պատուհանից նայում էր երկնքին և խոսում էր իր մայրիկի հետ։
Իմ համար ամենազվարճալին այն հատվախն էր, երբ Պիպին ոստիկանների հետ բռնոցի էր խաղում, շատ ծիծացելի էր։ Նա բարձրացել էր կտուր և ոստիկանները տեսան նրան կտուրում, սկսեցին վազել, որ ասեն չի կարելի կտուր բարձրանալ։
Իմ սիրելի հերոսը Պիպին էր, որովհետև նա շատ արկածներ ուներ և շատ անվախ էր։ Ես կուզեի նմանվել նրան։
Ես գրքից սովորեցի լինել բարի, քաջ և ընկերասեր։
Եթե ես լինեի գրքի հեղինակը, կուզեի Պիպին մայրիկ ունենար, նրանք միասին լինեին։